abominacja (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌabɔ̃mʲĩˈnaʦ̑ʲja], AS: [abõmʹĩnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob., ​
podział przy przenoszeniu wyrazu: a•bo•mi•na•cja[1]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. obrzydzenie, wstręt, odraza
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Moja mama czuje silną abominację za każdym razem, gdy widzi mysz.
(1.1) Aż zdarzyła się chwila, gdy do połowicy swej poczuł taką abominację nieznośną, a zarazem wezbrało w nim tyle nagłej, porywczej, iście bestjalskiej tęsknoty do samotnej włóczęgi na przełaj, wszystkiemi morzami polarnemi, — że z kry, na której podróż poślubną odbywali, spełzł cichcem do morza i dał stułokciowego nura[3]. (sic!)
składnia:
kolokacje:
(1.1) czuć / poczuć abominację
synonimy:
(1.1) obrzydzenie, odraza, wstręt
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. abominacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. abominatio[4]
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) abomination
  • esperanto: (1.1) abomeno, naŭzo
  • kaszubski: (1.1) zbrzëgłosc ż, brzëdzëna ż
źródła:
  1. ↑ Hasło „abominacja” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 2.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „abominacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. ↑ Eugeniusz Małaczewski, Dzieje Baśki Murmańskiej. Historja o białej niedźwiedzicy, Gebethner i Wolff, Warszawa 1925.
  4. ↑ Mirosław Bańko, Lidia Drabik, Lidia Wiśniakowska, Słownik spolszczeń i zapożyczeń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-15121-8.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.