obrzydzenie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɔbʒɨˈʣ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [obžyʒẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od obrzydzić
- (1.2) bardzo silne uczucie niechęci
- odmiana:
- (1.1-2) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik obrzydzenie dopełniacz obrzydzenia celownik obrzydzeniu biernik obrzydzenie narzędnik obrzydzeniem miejscownik obrzydzeniu wołacz obrzydzenie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) odraza, wstręt, abominacja, awersja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. obrzydlistwo n, obrzydliwiec m, obrzydliwość ż
- czas. obrzydzić dk., obrzydzać ndk.
- przym. obrzydliwy, brzydki
- przysł. obrzydliwie, brzydko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) abhorrence, abomination, aversion, repulsion, revulsion, loathing, disgust, distaste
- arabski: (1.2) بشم m
- białoruski: (1.1) агіда ż
- duński: (1.2) afsky w, væmmelse w
- esperanto: (1.1) abomeno, naŭzo
- hiszpański: (1.2) repulsión ż, aversión ż, aborrecimiento m, asco m, náusea ż, repugnancia ż
- rosyjski: (1.2) отвраще́ние n
- szwedzki: (1.2) äckel n, avsky w, vämjelse w
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.