obrzydliwiec (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɔbʒɨˈdlʲivʲjɛʦ̑], AS: [obžydlʹivʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. osoba mająca w zwyczaju robienie rzeczy obrzydliwych; osoba oceniana negatywnie, wzbudzająca niesmak lub obrazę, obrzydzenie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik obrzydliwiec obrzydliwcy dopełniacz obrzydliwca obrzydliwców celownik obrzydliwcowi obrzydliwcom biernik obrzydliwca obrzydliwców narzędnik obrzydliwcem obrzydliwcami miejscownik obrzydliwcu obrzydliwcach wołacz obrzydliwcu
obrzydliwczeobrzydliwcy depr. M. i W. lm: (te) obrzydliwce - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) reg. śl. gid, reg. śl. gizd
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. obrzydlistwo n, obrzydliwość ż, obrzydzanie n, obrzydzenie n
- czas. obrzydzać ndk., obrzydzić dk.
- przym. obrzydliwy
- przysł. obrzydliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.