Bonifacy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌbɔ̃ɲiˈfaʦ̑ɨ], AS: [bõńifacy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie; zob. też Bonifacy w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Bonifacy Bonifacowie dopełniacz Bonifacego Bonifacych celownik Bonifacemu Bonifacym biernik Bonifacego Bonifacych narzędnik Bonifacym Bonifacymi miejscownik Bonifacym Bonifacych wołacz Bonifacy Bonifacowie depr. M. i W. lm: (te) Boniface[1][2] - przykłady:
- (1.1) Bonifacowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 14 maja, a także 5 czerwca i 4 września.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Bonifacy • brat / kuzyn / wujek / dziadek Bonifacy • mężczyzna imieniem (o imieniu) Bonifacy • święty / błogosławiony Bonifacy • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Bonifacy • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Bonifacy • otrzymać / dostać / przybrać imię Bonifacy • dzień imienin / imieniny Bonifacego • na Bonifacego (o dniu)
- synonimy:
- (1.1) zdrobn. Bonifacek, Bonifacuś
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Bonifacowa ż
- zdrobn. Bonifacek mos, Bonifacuś mos
- forma żeńska Bonifacja ż
- przym. Bonifacowy
- związki frazeologiczne:
- kielich św. Bonifacego
- przysłowia: Pankracy, Serwacy, Bonifacy i Zośka to zimni święci • Pankracy, Serwacy, Bonifacy, każdy swoim zimnem raczy • Pankracy, Serwacy i Bonifacy – źli na ogrody chłopacy • przed Pankracym nie ma lata, po Bonifacym mróz ulata
- etymologia:
- łac. Bonifatius[3], łac. Bonifacius[3] < łac. bonus + fatum → dobry + los, wróżba → człowiek dobrej wróżby; człowiek dobrego losu
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Boniface
- białoruski: (1.1) Баніфацый m
- czeski: (1.1) Bonifác m
- francuski: (1.1) Boniface m
- hiszpański: (1.1) Bonifacio m
- łaciński: (1.1) Bonifatius m
- nowogrecki: (1.1) Βονιφάτιος m
- rosyjski: (1.1) Бонифаций m, Вонифатий m
- słowacki: (1.1) Bonifác m
- włoski: (1.1) Bonifacio m
- źródła:
- ↑
Hasło „Bonifacy” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Porada „imiona w liczbie mnogiej” w: Poradnia językowa PWN.
- 1 2 Hasło „Bonifacy” w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4, s. 122.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.