bonus (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbɔ̃nus], AS: [bõnus], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) dodatek, premia
- (1.2) coś darmowego
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bonus bonusy dopełniacz bonusu bonusów celownik bonusowi bonusom biernik bonus bonusy narzędnik bonusem bonusami miejscownik bonusie bonusach wołacz bonusie bonusy - przykłady:
- (1.1) Ten bonus dla ciebie jest zupełnie niezasłużony.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) premia
- (1.2) darmówka, gratis
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. bonusik m
- przym. bonusowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-2) ang. bonus
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bonus
- duński: (1.1) bonus w
- francuski: (1.1) bonus
- niemiecki: (1.1) Bonus m
- szwedzki: (1.1) bonus w
- źródła:
bonus (język angielski)
- wymowa:
- bryt. IPA: /ˈbəʊ.nəs/, SAMPA: /"b@U.n@s/
- amer. IPA: /ˈboʊ.nəs/, SAMPA: /"boU.n@s/
-
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) bonus
- (1.2) premia
- (1.3) dodatkowa korzyść
- odmiana:
- (1) lp bonus; lm bonuses
- przykłady:
- (1.1) I never get bonuses in my job. → Nigdy nie dostaję premii w mojej pracy.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1-2) addition, premium
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. bonus
- uwagi:
- źródła:
bonus (język francuski)
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) bonus
- (1.2) premia
- odmiana:
- (1.1) lp bonu;, lm bonus
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1-2) prime
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bonus malus
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. bonus
- uwagi:
- liczba mnoga ma identyczną formę, co liczba pojedyncza
- źródła:
bonus (język łaciński)
- wymowa:
- IPA: /bonus/
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) dobry
- odmiana:
- (1.1) (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik bonus bona bonum bonī bonae bona dopełniacz bonī bonae bonī bonōrum bonārum bonōrum celownik bonō bonae bonō bonīs biernik bonum bonam bonum bonōs bonās bona ablatyw bonō bonā bonō bonīs wołacz bone bona bonum bonī bonae bona stopień wyższy melior (deklinacja III) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik melior melius meliōrēs meliōra dopełniacz meliōris meliōrum celownik meliōrī meliōribus biernik meliōrem melius meliōrēs meliōra ablatyw meliōre meliōribus wołacz melior melius meliōrēs meliōra stopień najwyższy optimus (deklinacja I-II) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik optimus optima optimum optimī optimae optima dopełniacz optimī optimae optimī optimōrum optimārum optimōrum celownik optimō optimae optimō optimīs biernik optimum optimam optimum optimōs optimās optima ablatyw optimō optimā optimō optimīs wołacz optime optima optimum optimī optimae optima - przykłady:
- (1.1) Semper homo bonus tiro est. → Dobry człowiek jest zawsze początkującym.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) malus
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bonum n, Bona ż
- przysł. bene
- przym. perbonus
- związki frazeologiczne:
- (1.1) hominum optimorum
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
bonus (język szwedzki)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.