zastępca (język polski)

wymowa:

IPA: [zaˈstɛ̃mpʦ̑a], AS: [zastẽmpca], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto zastępuje jakąś osobę w obowiązkach

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zastępca	zastępcy
dopełniacz	zastępcy	zastępców
celownik	zastępcy	zastępcom
biernik	zastępcę	zastępców
narzędnik	zastępcą	zastępcami
miejscownik	zastępcy	zastępcach
wołacz	zastępco	zastępcy

przykłady:

(1.1) Gdy dyrektor jest na urlopie, urzęduje jego zastępca.

składnia:

kolokacje:

(1.1) zastępca kierownika / dyrektora, / prezesa / dowódcy / szefa / komendanta / prezydenta / wójta / głównego księgowego / redaktora naczelnego / komisarza / wojewody • pierwszy / drugi / trzeci zastępca • zastępca ds. administracyjnych / ds. personalnych / ds. naukowych / ds. politycznych / … • stanowisko / posada zastępcy • mianować / powołać / zwolnić zastępcę • zastępca pełnomocny

synonimy:

(1.1) wice-; pot. wice; skr. z-ca

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zastępstwo n, zastępczość ż, zastępowanie n, zastąpienie n

forma żeńska zastępczyni ż

czas. zastępować ndk., zastąpić dk.

przym. zastępczy

przysł. zastępczo

związki frazeologiczne:

Zastępca Syna Bożego

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) replacement, substitute
• arabski: (1.1) نائب
• baskijski: (1.1) ordezko
• bułgarski: (1.1) заместник m
• czeski: (1.1) zástupce m, náhradník m
• esperanto: (1.1) anstataŭulo, anstataŭanto
• francuski: (1.1) remplaçant m
• japoński: (1.1) 副
• kazachski: (1.1) орынбасар
• niemiecki: (1.1) Vertreter m
• nowogrecki: (1.1) αναπληρωτής m, αντικαταστάτης m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)  ,      ,    
• rosyjski: (1.1) заместитель m
• wilamowski: (1.1) zastympca m

źródła: