wypiek (język polski)

słodkie wypieki (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈvɨpʲjɛk], AS: [vypʹi ̯ek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) produkt spożywczy powstający w wyniku pieczenia

(1.2) czynność wypiekania

(1.3) ilość produktów otrzymanych w czasie pieczenia

(1.4) zaczerwienienie na twarzy, wywołane ekscytacją lub podnieceniem (najczęściej w liczbie mnogiej)

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wypiek	wypieki
dopełniacz	wypieku	wypieków
celownik	wypiekowi	wypiekom
biernik	wypiek	wypieki
narzędnik	wypiekiem	wypiekami
miejscownik	wypieku	wypiekach
wołacz	wypieku	wypieki

przykłady:

(1.1) Pączek to smaczny wypiek.

(1.2) Zakład ten zajmuje się wypiekiem ciast.

(1.3) Dzienny wypiek tej piekarni przekracza tysiąc sztuk.

(1.4) Spojrzał na nią, a na jej twarzy pojawiły się wypieki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pieczywo, ciasto, ciastko

(1.2) pieczenie, wypiekanie

(1.3) produkcja

(1.4) rumieniec

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wypiekaniec m, wypieki nmos, wypiekanie n, wypieczenie n, piecyk mrz, piec mrz

czas. piec, wypiekać ndk., wypiec dk.

przym. wypieczony, wypiekowy, piekarski, pieczony

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) baking
• duński: (1.1) bagværk n, bag w
• esperanto: (1.1) bakaĵo
• niemiecki: (1.1) Gebäck n
• norweski (bokmål): (1.1) bakverk n
• norweski (nynorsk): (1.1) bakverk n
• rosyjski: (1.1) выпечка ż; (1.2) выпечка ż
• szwedzki: (1.1) bakverk n, bak n; (1.2) bakning w, bak n; (1.3) bak n; (1.4) rodnad w

źródła: