wykrzyknik (język polski)

wymowa:

IPA: [vɨˈkʃɨcɲik], AS: [vykšyḱńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. znak interpunkcyjny służący do wzmacniania ekspresji wypowiedzi, zapisywany za pomocą kropki i umieszczonej nad nią pionowej kreski: !; zob. też wykrzyknik w Wikipedii

(1.2) gram. nieodmienne słowo lub wyrażenie służące do wyrażenia stanu emocjonalnego, nakazu lub do imitacji odgłosu z otaczającego świata; zob. też wykrzyknik (część mowy) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wykrzyknik	wykrzykniki
dopełniacz	wykrzyknika	wykrzykników
celownik	wykrzyknikowi	wykrzyknikom
biernik	wykrzyknik	wykrzykniki
narzędnik	wykrzyknikiem	wykrzyknikami
miejscownik	wykrzykniku	wykrzyknikach
wołacz	wykrzykniku	wykrzykniki

przykłady:

(1.1) Czemu używasz wielokrotnych wykrzykników jak jakaś egzaltowana nastolatka?

(1.2) „A niech to!”, „Pst!” i „Chrum!” to przykłady wykrzykników.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) interiekcja

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) znak przestankowy, znak interpunkcyjny

(1.2) część mowy

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. wykrzyknikowy

przysł. wykrzyknikowo

rzecz. wykrzyknienie n, krzyk m, krzyczenie n

czas. krzyczeć, wykrzykiwać ndk., wykrzyknąć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) pikë çuditëse
• angielski: (1.1) bryt. exclamation mark, amer. exclamation point; (1.2) interjection
• arabski: (1.1) علامة التعجب ż
• azerski: (1.1) nida işarəsi
• baskijski: (1.1) harridura-marka; (1.2) interjekzio
• baszkirski: (1.2) ымлыҡ
• białoruski: (1.1) клічнік m; (1.2) выклічнік m
• bułgarski: (1.1) удивителен знак m, възклицателен знак m; (1.2) междуметие n
• chiński standardowy: (1.1) 感叹词 (gǎntàncí)
• chorwacki: (1.1) uskličnik m
• czeski: (1.1) vykřičník m; (1.2) citoslovce n
• duński: (1.1) udråbstegn n, interjektionstegn n; (1.2) udråbsord n, interjektion w
• esperanto: (1.1) krisigno; (1.2) interjekcio, ekkrio
• fiński: (1.1) huutomerkki; (1.2) huudahdussana, interjektio
• hiszpański: (1.1) exclamación ż; (1.2) interjección ż
• japoński: (1.1) 感嘆符 (かんたんふ)
• jidysz: (1.1) אויסרוף־צייכן m (ojsruf-cejchn); (1.2) אינטעריעקציע ż (interjekcje)
• kataloński: (1.2) interjecció ż
• kazachski: (1.1) леп белгісі
• korsykański: (1.1) interghjezzione ż, interghjizzione ż, intarghjizzioni ż
• luksemburski: (1.1) Ausruffzeechen n
• macedoński: (1.1) извичник
• niemiecki: (1.1) Ausrufungszeichen n; (1.2) Interjektion ż
• norweski (bokmål): (1.1) utropstegn n
• norweski (nynorsk): (1.1) utropsteikn n
• nowogrecki: (1.1) θαυμαστικό n; (1.2) επιφώνημα n
• perski: (1.1) علامت تعجب
• rosyjski: (1.1) восклицательный знак m; (1.2) междометие n
• słowacki: (1.1) výkričník m; (1.2) citoslovce n, interjekcia ż
• słoweński: (1.1) klicaj m; (1.2) medmet m
• szwedzki: (1.1) utropstecken n; (1.2) interjektion w
• ukraiński: (1.2) вигук m
• węgierski: (1.1) felkiáltójel; (1.2) indulatszó
• włoski: (1.1) punto esclamativo; (1.2) interiezione ż

źródła: