znak interpunkcyjny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈznak ˌĩntɛrpũŋkˈʦ̑ɨjnɨ], AS: [znak ĩnterpũŋkcyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- • akc. pob.
-
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. graficzny odpowiednik intonacji, rytmu i tempa mowy, akcentu wyrazowego i zdaniowego; zob. też znak interpunkcyjny w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek zgody,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik znak interpunkcyjny znaki interpunkcyjne dopełniacz znaku interpunkcyjnego znaków interpunkcyjnych celownik znakowi interpunkcyjnemu znakom interpunkcyjnym biernik znak interpunkcyjny znaki interpunkcyjne narzędnik znakiem interpunkcyjnym znakami interpunkcyjnymi miejscownik znaku interpunkcyjnym znakach interpunkcyjnych wołacz znaku interpunkcyjny znaki interpunkcyjne - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) znak przestankowy
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) zobacz też: kropka • przecinek • średnik
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Znaki typograficzne i interpunkcyjne
- tłumaczenia:
- baszkirski: (1.1) тыныш билдәһе
- białoruski: (1.1) знак прыпынку m
- duński: (1.1) interpunktionstegn n, skilletegn n
- hiszpański: (1.1) signo de puntuación m
- niemiecki: (1.1) Interpunktionszeichen n
- norweski (bokmål): (1.1) skilletegn n
- nowogrecki: (1.1) σημείο στίξης n
- rosyjski: (1.1) знак препинания m
- szwedzki: (1.1) interpunktionstecken n, skiljetecken n
- włoski: (1.1) segno di punteggiatura m, segno d'interpunzione m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.