interpunkcyjny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌĩntɛrpũŋkˈʦ̑ɨjnɨ], AS: [ĩnterpũŋkcyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- • akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) związany z interpunkcją, dotyczący interpunkcji
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik interpunkcyjny interpunkcyjna interpunkcyjne interpunkcyjni interpunkcyjne dopełniacz interpunkcyjnego interpunkcyjnej interpunkcyjnego interpunkcyjnych celownik interpunkcyjnemu interpunkcyjnej interpunkcyjnemu interpunkcyjnym biernik interpunkcyjnego interpunkcyjny interpunkcyjną interpunkcyjne interpunkcyjnych interpunkcyjne narzędnik interpunkcyjnym interpunkcyjną interpunkcyjnym interpunkcyjnymi miejscownik interpunkcyjnym interpunkcyjnej interpunkcyjnym interpunkcyjnych wołacz interpunkcyjny interpunkcyjna interpunkcyjne interpunkcyjni interpunkcyjne - przykłady:
- (1.1) Potrafi doskonale interpretować znaki interpunkcyjne - pytanie czy zdziwienie będzie miało zawsze odpowiednią intonację[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) znak interpunkcyjny • błąd interpunkcyjny
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. interpunkcja ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac.
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) пунктуацыйны
- bułgarski: (1.1) пунктуационен
- esperanto: (1.1) interpunkcia
- rosyjski: (1.1) пунктуационный
- słowacki: (1.1) interpunkčný
- źródła:
- ↑ Beata Winkler, Sekcja specjalna, „Enter”, 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.