walet (język polski)

walety (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈvalɛt], AS: [valet]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) karc. najsłabsza figura w kartach, starsza od blotek, oznaczona literą W (J, V lub B w innych językach); zob. też walet w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

(2.1) pot. osoba mieszkająca nielegalnie w akademiku
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Dołożyłem waleta kier.
(2.1) Mamy bardzo ciasno w pokoju, bo mieszka z nami dwóch waletów.
składnia:
kolokacje:
(1.1) walet kier / pik / karo / trefl • walet kierowy / pikowy / karowy / treflowyzagrać waletem
synonimy:
(1.1) jopek, bubek, wacek, dupek
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) karta
hiponimy:
(1.1) pamfil
holonimy:
(1.1) talia
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. waletowanie n, walecik mrz
czas. waletować ndk.
związki frazeologiczne:
na waletaspać na waleta
etymologia:
franc. valet → giermek[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „walet” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.