wacek (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈva.ʦ̑ɛk], AS: [va.cek]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) daw. skórzany woreczek na pieniądze, zawieszony na szyi, ściągany rzemykiem lub zameczkiem[1]; zob. też wacek w Encyklopedii staropolskiej
- (1.2) pot. rub. penis
- (1.3) środ. brydżowe walet
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wacek wacki dopełniacz wacka wacków celownik wackowi wackom biernik wacka wacki narzędnik wackiem wackami miejscownik wacku wackach wołacz wacku wacki - przykłady:
- (1.1) Szeląga nie masz w wacku, a długów po uszy.
- (1.2) Te slipki uciskają mi wacka.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) nosić coś w wacku • wyjmować z wacka • wkładać do wacka
- synonimy:
- (1.1) sakiewka, trzos, mieszek, torba, kabza; przest. mantelzak, nosigrosz, burska, kaletka
- (1.2) prącie, członek, fallus, grub. kutas, pyta, wulg. chuj, fiut
- (1.3) walet, dupek, jopek, bubek
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wackarz • Wacek
- zdrobn. wacuś • waceczek
- czas. pot. wackować
- związki frazeologiczne:
- (1.1) wyprawić z własnego wacka
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VII: T-Y, Warszawa 1900–1927, s. 439.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.