waceczek (język polski)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [vaˈʦ̑ɛʧ̑ɛk], AS: [vaceček]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) daw. zdrobn. od: wacek – skórzana sakiewka na pieniądze
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik waceczek waceczki dopełniacz waceczka waceczków celownik waceczkowi waceczkom biernik waceczek waceczki narzędnik waceczkiem waceczkami miejscownik waceczku waceczkach wołacz waceczku waceczki - przykłady:
- (1.1) Odejmie pan córom syjońskim płaszcze, tkanice i waceczki[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) mieszek, sakiewka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wacek, wackarz, wacuś
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Biblia brzeska, cyt. za Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VII: T-Y, Warszawa 1900–1927, s. 439.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.