fant (język polski)
- wymowa:
- IPA: [fãnt], AS: [fãnt], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy
- (1.1) wygrana w loterii fantowej
- (1.2) przedmiot oddawany w zastaw za złamanie zasad gry towarzyskiej
- (1.3) daw. przedmiot stanowiący zastaw
- (1.4) gwara więzienna rzecz
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. fantowy
- rzecz. fancik mrz
- związki frazeologiczne:
- (1.4) kroić / skroić fanty
- etymologia:
- niem. Pfand (zastaw)[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
fant (esperanto (morfem))
- wymowa:
- znaczenia:
morfem
fant (język norweski (bokmål))
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik, forma fleksyjna
- (1.1) forma czasu przeszłego (preteritum) czasownika = finne → znaleźć
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Vi fant ikke noe mistenkelig. → Nie znaleźliśmy nic podejrzanego.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
fant (język słoweński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.