trening (język polski)

trening (1.1)
trening (1.2) strażacki
wymowa:
IPA: [ˈtrɛ̃ɲĩŋk], AS: [trńĩŋk], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.-nk- 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sport. proces poddawania organizmu rosnącym obciążeniom fizycznym w celu poprawienia cech motorycznych sportowca; zob. też trening w Wikipedii
(1.2) ćwiczenia z zakresu jakichś kompetencji, umiejętności
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Optymalny moment na spożycie białka przypada bezpośrednio po treningu.
(1.2) Grupa in statu nascendi jest głównym bohaterem opisywanych w tej książce treningów interpersonalnych[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) trening autogeniczny • trening autogenny
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. treningówka ż, trener m, trenerka ż, trenowanie n, przetrenowanie n, trenażer mrz
czas. trenować, potrenować, przetrenować się
przym. treningowy, trenerski
związki frazeologiczne:
trening czyni mistrza
etymologia:
(1.1-2) ang. training < ang. trainćwiczyć[2]
uwagi:
zob. też trening w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Trening interpersonalny, Krzysztof Jedliński i inni, 1997 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hasło „trening” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.