spożycie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [spɔˈʒɨʨ̑ɛ], AS: [spožyće], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od spożyć[1]; zużycie czegoś, konsumpcja
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik spożycie dopełniacz spożycia celownik spożyciu biernik spożycie narzędnik spożyciem miejscownik spożyciu wołacz spożycie - przykłady:
- (1.1) W ubiegłym kwartale wzrosło spożycie energii elektrycznej.
- składnia:
- (1.1) spożycie + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) konsumpcja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. spożywać, spożyć
- rzecz. spożywczy mrz, spożywanie, spożywczak
- przym. spożywczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) consumption
- duński: (1.1) konsumption w, konsumtion w, konsum w, forbrug n
- francuski: (1.1) consommation
- hiszpański: (1.1) consumo m
- niemiecki: (1.1) Verbrauch m
- rosyjski: (1.1) потребление
- włoski: (1.1) consumo
- źródła:
- ↑ Nowy słownik języka polskiego, red. E. Sobol, s. 946, Warszawa 2002
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.