targ (język polski)

targ (1.2)
targ (1.3)
wymowa:
IPA: [tark], AS: [tark], zjawiska fonetyczne: wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kupno i sprzedaż towarów mająca miejsce w wydzielonym miejscu w określone dni tygodnia
(1.2) miejsce, gdzie dokonuje się transakcji kupna i sprzedaży
(1.3) spór między sprzedającym, któremu zależy na jak największym zysku, a kupującym, który chce uzyskać jak najniższą cenę
(1.4) przen. spór, w którym obie strony przekonują się nawzajem do czegoś
(1.5) zob. targihand. wystawa różnych produktów
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.2) Poszedłem na targ po kartofle.
składnia:
kolokacje:
(1.2) kupić na targu • odbywa się targ • pojechać na targ • targ niewolników • targ rybny • targ staroci
synonimy:
(1.1) jarmark
(1.2) rynek, bazar, targowisko, bazar
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. targowe n, targowisko mrz, targi lm nmos, targowanie n, wytargowanie n, utargowanie n, targowica ż, Targowica ż, targowiczanin mos, Targówek mrz
czas. targować ndk., wytargować dk., utargować dk.
przym. targowy, targowiskowy, targowicki
związki frazeologiczne:
dobić targu • krakowskim targiempchli targ • targ w targu
etymologia:
uwagi:
(1.3-4) najczęściej w lm; por. spór
(1.5) por. stoisko ekspozycja wystawa
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.