szlak (język polski)

szlak (1.1) promowy

szlak (1.2)

szlak (1.3)

wymowa:

IPA: [ʃlak], AS: [šlak] ​

homofon: szlag

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) określona droga podróży lądem, morzem lub w inny sposób

(1.2) turyst. znakowana ścieżka do uprawiania turystyki pieszej, rowerowej, narciarskiej itp.; zob. też szlak turystyczny w Wikipedii

(1.3) łow. ścieżka tropów zwierzęcia

(1.4) kolej. trasa, po której jedzie pociąg

(1.5) gw. (Łódź) środ. łopata do wsadzania chleba do pieca^[1]

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szlak	szlaki
dopełniacz	szlaku	szlaków
celownik	szlakowi	szlakom
biernik	szlak	szlaki
narzędnik	szlakiem	szlakami
miejscownik	szlaku	szlakach
wołacz	szlaku	szlaki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) trasa, trakt

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) droga

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szlakowanie n

zdrobn. szlaczek m

czas. szlakować ndk., szlaczkować ndk.

przym. szlakowy, szlaczkowy

związki frazeologiczne:

przetrzeć szlak • szlak bojowy • utarty szlak

etymologia:

uwagi:

zob. też szlak w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) route, trail, way; (1.2) trail
• czeski: (1.1) trasa ż; (1.2) stezka; (1.4) trať ż; (1.5) sázecí lopata ż
• esperanto: (1.1) vojo
• francuski: (1.1) route ż; (1.2) sentier m
• hiszpański: (1.1) ruta ż, vía ż; (1.2) sendero m, senda ż, ruta ż, camino m; (1.3) rastro m, huella ż
• jidysz: (1.1) וועג m (weg)
• kaszubski: (1.1) szlach m, bieżëca ż, darga ż, sztreka ż, tur m
• kazachski: (1.1) жол; (1.2) жол
• niderlandzki: (1.1) route ż; (1.2) pad n
• rosyjski: (1.1) путь m; (1.2) маршрут m; (1.3) звериная тропа ż
• ukraiński: (1.1) шлях m; (1.2) маршрут m
• węgierski: (1.1) útvonal, út
• włoski: (1.1) pista ż, percorso m, via ż; (1.2) sentiero m

źródła: