stępka (język polski)

stępka (1.1)

stępka (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈstɛ̃mpka], AS: [stẽmpka], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mar. techn. główna, podłużna belka konstrukcyjna umieszczona w osi na dnie kadłuba statku wodnego; zob. też stępka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	stępka	stępki
dopełniacz	stępki	stępek
celownik	stępce	stępkom
biernik	stępkę	stępki
narzędnik	stępką	stępkami
miejscownik	stępce	stępkach
wołacz	stępko	stępki

przykłady:

(1.1) Do stępki mocowane są wręgi (żebra) związane dennikami, które tuż przy stępce mają otwory – szpigaty (myszki) pozwalające spłynąć wodzie do najniżej położonej części kadłuba, czyli zęzy^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) stępka przechyłowa / belkowa / płaska / tunelowa

synonimy:

(1.1) kil

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) belka

hiponimy:

holonimy:

(1.1) kadłub

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nadstępka ż, stępa ż, stępnik m

przym. stępkowy

związki frazeologiczne:

kłaść stępkę / położyć stępkę

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) keel
• bułgarski: (1.1) кил m
• duński: (1.1) køl w
• esperanto: (1.1) kilo
• francuski: (1.1) quille ż
• hiszpański: (1.1) quilla ż
• kataloński: (1.1) quilla ż
• niemiecki: (1.1) Kiel m
• norweski (bokmål): (1.1) kjøl m
• norweski (nynorsk): (1.1) kjøl m
• nowogrecki: (1.1) καρίνα ż, τροπίδα ż
• szwedzki: (1.1) köl w
• włoski: (1.1) chiglia ż

źródła: