Kiel (język angielski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Kilonia

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Kiel (język niemiecki)

Kiel (1.1)

Kiel (2.1)

wymowa:

lp IPA: [kiːl]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) mar. kil, stępka

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

(2.1) geogr. Kilonia (miasto)

odmiana:

(1.1)^[1]

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Kiel	die Kiele
dopełniacz	des Kiels des Kieles	der Kiele
celownik	dem Kiel przest. dem Kiele	den Kielen
biernik	den Kiel	die Kiele

(2.1)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	(das)[2] Kiel
dopełniacz	(des) Kiel Kiels
celownik	(dem) Kiel
biernik	(das) Kiel

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(2.1) Landeshauptstadt, Stadt

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kieler m, Kielerin ż

przym. Kieler

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Kiel (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Kilonia

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kielsky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: