spowiednik (język polski)

wymowa:
IPA: [spɔˈvʲjɛdʲɲik], AS: [spovʹi ̯edʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.i  j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. duchowny wysłuchujący spowiedzi; zob. też spowiednik w Wikipedii
(1.2) osoba, której ktoś się zwierza
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Zakonnica poprosiła o pomoc swojego spowiednika z zakonu redemtorystów.
składnia:
kolokacje:
(1.1) doświadczony / osobisty / stały spowiednik • ksiądz spowiednik
synonimy:
(1.2) powiernik
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) szafarz
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spowiedź ż, spowiedniczka ż, spowiednica ż, spowiadanie n, wyspowiadanie n
czas. spowiadać ndk., wyspowiadać ndk.
przym. spowiedniczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. powiedzieć[2]
uwagi:
zob. też spowiednik w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „spowiednik” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „spowiednik” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.