sierota (język polski)

sierota (1.1)
sierota (1.5)
wymowa:
IPA: [ɕɛˈrɔta], AS: [śerota], zjawiska fonetyczne: zmięk.
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(1.1) dziecko, któremu umarło przynajmniej jedno z rodziców
(1.2) pot. człowiek opuszczony, osamotniony
(1.3) pot. człowiek niezaradny lub budzący współczucie
(1.4) typogr. błąd polegający na pozostawieniu jednoliterowego wyrazu na końcu wiersza składanego tekstu
(1.5) typogr. błąd polegający na pozostawieniu pojedynczego wiersza na dole kolumny składanego tekstu
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Kiedy umarła jego mama, został się sierotą.
(1.1) Małżeństwo zaadoptowało sierotę.
(1.5) Ten tekst jest brzydko złożony. Jest za dużo wdów i sierot.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.5) szewc
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sieroctwo n, sierociniec m, osierocenie n, osierocanie n, sierotki nmos, Sieroty nmos
zdrobn. sierotka ż
czas. osierocać ndk., osierocić dk.
przym. sierocy
związki frazeologiczne:
etymologia:
od pol. sirota, od prasł. *sirota → pierwotnie osamotnienie, osierocenie, samotność, następnie sierota (1.1), od przymiotnika *sirъ → samotny, osierocony i przyrostka *-ota → -ota[1]
por. białor. сірата, chorw. sirota, czes. sirota, ros. сирота, scs. сирота, słc. sirota i ukr. сирота
uwagi:
zob. też sierota w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sierota” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. ↑ Tomasz Klimkowski, Dziedzictwo greckie w języku rumuńskim i arumuńskim, „Balcanica Posnaniensia. Acta et studia”, XIX, Poznań 2012, Wydawnictwo Instytutu Historii UAM, s. 22.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.