ryć (język polski)
- wymowa:
- IPA: [rɨʨ̑], AS: [ryć]
-
- znaczenia:
czasownik przechodni niedokonany
- (1.1) kopać, robić doły w ziemi
- (1.2) wyrzynać coś w płycie, kamieniu, drewnie, metalu
- (1.3) środ. uczyć się
czasownik zwrotny niedokonany ryć się
- (2.1) środ. uczyć się
- (2.2) pot. wpychać się, przepychać się
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Kret ryje korytarze w ziemi.
- (2.1) Tomek ostatnio nawet z domu nie wychodzi tylko się ryje przed egzaminem z matmy.
- (2.2) Tomek zawsze ryje się pierwszy do wyjścia.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.3) uczyć się, pot. wkuwać, pot. zakuwać
- (2.1) uczyć się, pot. wkuwać, pot. zakuwać
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rycina ż, ryj m, ryjek m, ryjówka ż, rycie n, ryt mrz
- czas. poryć, zryć, wyryć
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) dig, churn, burrow; (1.2) engrave, incise; (1.3) grind away; (2.1) grind away
- arabski: (1.2) خط
- białoruski: (1.1) рыць
- esperanto: (1.1) fosi
- jidysz: (1.1) גראָבן (grobn); (1.2) שטעכן (sztechn)
- kazachski: (1.1) қазу
- niemiecki: (1.1) wühlen
- rosyjski: (1.1) рыть, копать
- staroangielski: (1.1) grafan; (1.2) grafan
- ukraiński: (1.1) рити, копати
- wilamowski: (1.1) wiła
- włoski: (1.1) grufolare
- źródła:
ryć (język romski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) (dialekt Polska Roma) zool. niedźwiedź
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) war. rish; hirč
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.