ryć (język polski)

świnia ryje (1.1)
wymowa:
IPA: [rɨʨ̑], AS: [ryć]
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) kopać, robić doły w ziemi
(1.2) wyrzynać coś w płycie, kamieniu, drewnie, metalu
(1.3) środ. uczyć się

czasownik zwrotny niedokonany ryć się

(2.1) środ. uczyć się
(2.2) pot. wpychać się, przepychać się
odmiana:
przykłady:
(1.1) Kret ryje korytarze w ziemi.
(2.1) Tomek ostatnio nawet z domu nie wychodzi tylko się ryje przed egzaminem z matmy.
(2.2) Tomek zawsze ryje się pierwszy do wyjścia.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) uczyć się, pot. wkuwać, pot. zakuwać
(2.1) uczyć się, pot. wkuwać, pot. zakuwać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rycina ż, ryj m, ryjek m, ryjówka ż, rycie n, ryt mrz
czas. poryć, zryć, wyryć
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

ryć (język romski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) (dialekt Polska Roma) zool. niedźwiedź
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) war. rish; hirč
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.