prostaczka (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pejor. osoba płci żenskiej zachowująca się w sposób prymitywny, niekulturalny bądź chamski
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prostaczka prostaczki dopełniacz prostaczki prostaczek celownik prostaczce prostaczkom biernik prostaczkę prostaczki narzędnik prostaczką prostaczkami miejscownik prostaczce prostaczkach wołacz prostaczko prostaczki - przykłady:
- (1.1) Otrzymawszy ogładę damy z towarzystwa, stała się jednocześnie ofiarą społeczeństwa kastowego. (…) Dla młodych mężczyzn ze środowiska, które opuściła, była zbyt uczona, dla epuzerów ze środowiska, o którym marzyła, pozostała zbyt wielką prostaczką[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. prostactwo n, prostaczek m
- forma męska prostak m
- przym. prostacki, prosty
- przysł. prostacko, prosto
- czas. upraszczać
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: prostak
- rosyjski: (1.1) невежа ż
- źródła:
- ↑ John Fowles, Kochanica Francuza, tłum. Wacława Komarnicka, Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 1993, ISBN 83-85696-63-6, s. 55.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.