prostactwo (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) zespół cech właściwych prostakowi lub prostackiem zachowaniu
- (1.2) prostackie zachowanie
- (1.3) pogard. ogół prostaków
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza mianownik prostactwo dopełniacz prostactwa celownik prostactwu biernik prostactwo narzędnik prostactwem miejscownik prostactwie wołacz prostactwo - przykłady:
- (1.1) W okresie totalitarnym pisałem, że człowiek wszędzie idzie ze swoim prostactwem, albo że prostactwo idzie z człowiekiem. On sobie idzie, a prostactwo idzie razem z nim.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) grubiaństwo, buractwo, chamstwo, neol. cebulactwo, przaśność, gburowatość
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. prostak m, prostaczek m, prostaczka ż, prostackość ż, prostota ż
- czas. prostować ndk., upraszczać ndk., uprościć dk.
- przym. prostacki, prosty
- przysł. prostacko, prosto
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) rudeness, boorishness, vulgarity, rusticity
- francuski: (1.1) rusticité ż, vulgarité ż, grossièreté ż, muflerie ż, gaucherie ż
- jidysz: (1.1) פּראָסטקייט ż (prostkejt)
- kazachski: (1.1) мәдениетсіздік (mädenïetsizdik)
- rosyjski: (1.1) грубость ż
- włoski: (1.1) zoticaggine ż, zotichezza ż, grossezza ż, volgarità ż, cafonaggine ż
- źródła:
- ↑ Jordan Radiczkow, O prostactwie [w:] Tygiel kultury, nr 4-6 (2001), s. 158
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.