buractwo (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) pogard. osoby zachowujące się prostacko
- (1.2) pogard. prostackie zachowanie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik buractwo dopełniacz buractwa celownik buractwu biernik buractwo narzędnik buractwem miejscownik buractwie wołacz buractwo - przykłady:
- (1.1) Wcale nie chodzi o jakichś troglodytów, dresiarzy czy karki. Współczesne buraki są salonowe. Buractwo nie jest zatem postchamskie, lecz raczej postinteligenckie. Współczesne buractwo jest uznawane za nowy rodzaj posłannictwa.[1]
- (1.1) Jak zobaczyłam Aśkę z tym dupkiem, od razu wiedziałam, że będzie jakieś sito. On miał buractwo wypisane na twarzy, pajac jeden.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wiocha, wsiowi, wsioki, buraki, chamstwo
- (1.2) chamstwo, obciach, siara, prostactwo
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. burak m
- przym. buracki, buraczany, buraczkowy, burakowaty
- przysł. buracko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ ewydanie.wprost.pl, nr 28/1383 2009
- ↑ Krzysztof Bizio, Lament i inne sztuki, s. 32
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.