prostaczek (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) książk. ktoś niewykształcony, ubogi
- (1.2) zdrobn. od: prostak
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prostaczek prostaczkowie dopełniacz prostaczka prostaczków celownik prostaczkowi prostaczkom biernik prostaczka prostaczków narzędnik prostaczkiem prostaczkami miejscownik prostaczku prostaczkach wołacz prostaczku prostaczkowie - przykłady:
- (1.1) Do komnaty papieskiej wprowadzono grupkę prostaczków, którzy prosili o posłuchanie.
- (1.1) Wygnani od mędrków i króli, prostaczek nas przytuli[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) maluczki
- (1.2) prostak
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. prostaczka ż, prostak m, prostactwo n
- przym. prostacki
- przysł. prostacko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. prostak + -aczek
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) simple
- francuski: (1.1) sot m
- hiszpański: (1.1) simple m
- portugalski: (1.1) simples m
- rosyjski: (1.1) простак m
- włoski: (1.1) semplice m
- źródła:
- ↑ Adam Mickiewicz, Dziady.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.