komnata (język polski)
komnata (1.1)
- wymowa:
- , IPA: [kɔ̃mˈnata], AS: [kõmnata], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pomieszczenie mieszkalne w pałacu lub rezydencji, zwykle pełne przepychu; zob. też komnata w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik komnata komnaty dopełniacz komnaty komnat celownik komnacie komnatom biernik komnatę komnaty narzędnik komnatą komnatami miejscownik komnacie komnatach wołacz komnato komnaty - przykłady:
- (1.1) W głębi komnaty stała złocista otomana, a na niej spoczywała piękna królewna, która właśnie paląc nargile ziewała tak czarownie, że nie mogłem oderwać oczu od jej wdzięcznych i porywająco słodkich poziewań[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. komnatka ż
- przym. komnatowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- śwn. komemate < wł. caminata → izba z piecem < wł. camino → piec < łac. caminus[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) стая в дворец
- esperanto: (1.1) ĉambro
- hiszpański: (1.1) aposento m
- łaciński: (1.1) cubiculum n
- niemiecki: (1.1) Gemach n
- slovio: (1.1) komnat
- ukraiński: (1.1) кімната ż
- źródła:
- ↑ B. Leśmian: Przygody Sindbada żeglarza
- ↑ Hasło „komnata” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.