rezydencja (język polski)
rezydencja (1.1) biskupia
- wymowa:
- IPA: [ˌrɛzɨˈdɛ̃nʦ̑ʲja], AS: [rezydẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) wielki budynek mieszkalny o charakterze reprezentacyjnym
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rezydencja rezydencje dopełniacz rezydencji rezydencji / przest. rezydencyj[1] celownik rezydencji rezydencjom biernik rezydencję rezydencje narzędnik rezydencją rezydencjami miejscownik rezydencji rezydencjach wołacz rezydencjo rezydencje - przykłady:
- (1.1) Znany angielski piłkarz mieszka w ogromnej rezydencji.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rezydent mos, rezydentka ż, rezydentura ż
- czas. rezydować ndk.
- przym. rezydencjalny, rezydencjonalny, rezydencyjny, rezydentny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. resido → przebywam
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) residence
- arabski: (1.1) منزل m, مقر m
- francuski: (1.1) résidence ż
- niemiecki: (1.1) Residenz ż
- ukraiński: (1.1) резиде́нція ż
- wilamowski: (1.1) rezydenc ż
- źródła:
- ↑
Hasło „rezydencja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.