prosta (język polski)

prosta (1.1) na płaszczyźnie (oznaczona kolorem czerwonym)
wymowa:
IPA: [ˈprɔsta], AS: [prosta]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) geom. mat. nieposiadająca końców krzywa, która dla każdych dwóch swoich punktów zawiera w całości najkrótszą drogę pomiędzy nimi; zob. też prosta w Wikipedii
(1.2) część drogi bez zakrętów

przymiotnik, forma fleksyjna

(2.1) lp ż zob. prosty
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W geometrii euklidesowej prosta przecina okrąg w co najwyżej dwóch punktach.
(1.1) Prosta jest krzywą o nieskończonym promieniu krzywizny.
składnia:
kolokacje:
(1.1) prosta styczna / sieczna • prosta równoległa / prostopadłarysować / kreślić / prowadzić prostą • wyznaczać wzór prostej
synonimy:
(1.1) linia prosta
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) krzywa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prostaczka ż, prostak mos, prostowanie n, prostota ż
czas. prostować ndk., upraszczać ndk.
przym. prosty
przysł. prosto
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. prosty + -a < prasł. *prostъ[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „prosty” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.