prostopadły (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌprɔstɔˈpadwɨ], AS: [prostopadu̯y], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) geom. tworzący z daną prostą albo płaszczyzną kąt prosty[1][2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Kierunek prostopadły do pionowego nazywamy poziomym.
składnia:
(1.1) prostopadły do + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ortogonalny
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) nierównoległy
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) pionowy, poziomy
wyrazy pokrewne:
rzecz. prostopadłość ż, prostopadła ż
przysł. prostopadle
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „prostopadły” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „prostopadły” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.