poprawka (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) skorygowanie czegoś
(1.2) wersja tekstu
(1.3) praw. formalna propozycja zmiany procedowanego w parlamencie aktu prawnego
(1.4) pot. egzamin poprawkowy
(1.5) wartość o którą należy skorygować wyniki pomiaru
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.4) No to Kowalska, spotkamy się na poprawce.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.4) egzamin
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. poprawa ż, poprawkowicz m, poprawkowiczka ż, poprawiacz m, poprawiciel m, poprawiny nmos, poprawność ż, poprawczak m, poprawianie n, poprawienie n
czas. poprawiać ndk., poprawić dk.
przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy
przysł. poprawnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. poprawiać + -ka
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.