popłoch (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) nagły strach, który wywołuje nieracjonalne zachowanie, obezwładnia
- (1.2) bot. Onopordum[1], rodzaj roślin o długiej kolczastej łodydze, liściach z kolcami i purpurowych kwiatach zebranych w kuliste koszyczki
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik popłoch popłochy dopełniacz popłochu popłochów celownik popłochowi popłochom biernik popłoch popłochy narzędnik popłochem popłochami miejscownik popłochu popłochach wołacz popłochu popłochy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wpadać w popłoch • wywołać / wzbudzać popłoch • uciekać w popłochu
- (1.2) popłoch pospolity
- synonimy:
- (1.1) panika, przerażenie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. popłochowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) panic; (1.2) cottonthistle
- francuski: (1.1) panique ż
- hiszpański: (1.1) pánico m
- niemiecki: (1.1) Panik ż; (1.2) Eselsdistel ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.