pochylać (język polski)

żołnierz pochyla (1.1) głowę
mężczyzna się pochyla (2.1)
wymowa:
IPA: [pɔˈxɨlaʨ̑], AS: [poχylać]
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. pochylić)

(1.1) zginać ku dołowi

czasownik zwrotny niedokonany pochylać się (dk. pochylić się)

(2.1) zginać samego siebie ku dołowi
(2.2) zginać siebie wzajemnie ku dołowi
(2.3) przen. z uwagą zajmować się czymś, zatroszczyć się o coś
(2.4) przest. starzeć się, być bliskim starości[1]
(2.5) przest. gw. (o słońcu) zniżać się na niebie
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1-3) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Wiał tak silny wiatr, że pochylał nawet drzewa.
(2.3) Od wielu lat pochylał się nad sprawami ubogich w swoim miasteczku.
(2.4) Rachelin istotnie przez czas nieobecności księcia znacznie się pochylił[2].
(2.5) Słońce już się pochylało, gdy nareszcie zaczęli schodzić z pola.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) skłaniać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pochyłość ż, pochylnia ż, pochylanie n, pochylenie n
przym. pochylony, pochyły
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pochylać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Karol Bunsch, Odnowiciel, Kraków 1984, s. 139.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.