plecha (język polski)

plecha (1.1)
wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. wegetatywna tkanka niektórych organizmów niezróżnicowana na korzeń oraz pęd; zob. też plecha w Wikipedii
(1.2) daw. wygolone miejsce na głowie

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lp od plech
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Jedynie w pewnym stopniu pomóc mogą sposoby tworzenia i rozgałęzienia plechy specyficzne dla krasnorostów, brunatnic i zielenic[1].
(1.2) — Dać mu pokój! — zawołał, — gdyby plechy wygolonej nie miał na łbie, postąpiłbym z nim inaczej, ale się z biskupami zadzierać teraz nie chcę…[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) plecha heteromeryczna / skorupiasta • plecha porostów
synonimy:
(1.2) tonsura; daw. plesz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. plechowiec m
przym. plechowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. plesz + -cha
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: tonsura
  • angielski: (1.1) thallus
  • czeski: (1.1) stélka ż
  • francuski: (1.1) thalle m
  • hiszpański: (1.1) talo m
  • niemiecki: (1.1) Thallus m
  • rosyjski: (1.1) слоеви́ще n, талло́м m
źródła:
  1. ↑ Jerzy Dzik, Dzieje życia na ziemi : wprowadzenie do paleobiologii, 1992, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. ↑ Józef Ignacy Kraszewski, Król chłopów, wyd. Spółka Wydawnicza Księgarzy w Warszawie, Warszawa 1881.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.