wegetatywny (język polski)

rozmnażanie wegetatywne (1.2)

wymowa:

IPA: [ˌvɛɡɛtaˈtɨvnɨ], AS: [vegetatyvny], zjawiska fonetyczne: akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z podstawowymi procesami fizjologicznymi organizmu^[1]

(1.2) związany z bezpłciowym rozmnażaniem się organizmów żywych^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	wegetatywny		wegetatywna	wegetatywne	wegetatywni	wegetatywne
dopełniacz	wegetatywnego		wegetatywnej	wegetatywnego	wegetatywnych
celownik	wegetatywnemu		wegetatywnej	wegetatywnemu	wegetatywnym
biernik	wegetatywnego	wegetatywny	wegetatywną	wegetatywne	wegetatywnych	wegetatywne
narzędnik	wegetatywnym		wegetatywną	wegetatywnym	wegetatywnymi
miejscownik	wegetatywnym		wegetatywnej	wegetatywnym	wegetatywnych
wołacz	wegetatywny		wegetatywna	wegetatywne	wegetatywni	wegetatywne
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) stan wegetatywny • odruchy wegetatywne

(1.2) klonowanie wegetatywne

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wegetacja ż, wegetatywność ż, wegetowanie ż

czas. wegetować

przym. wegetacyjny

przysł. wegetatywnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vegetative; (1.2) vegetative
• białoruski: (1.1) вегетатыўны; (1.2) вегетатыўны
• bułgarski: (1.1) вегетативен; (1.2) вегетативен
• francuski: (1.1) végétatif; (1.2) végétatif
• kazachski: (1.1) вегетативтік; (1.2) вегетативтік
• rosyjski: (1.1) вегетативный; (1.2) вегетативный
• ukraiński: (1.1) вегетативний; (1.2) вегетативний

źródła: