piernikarski (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌpʲjɛrʲɲiˈkarsʲci], AS: [pʹi ̯erʹńikarsʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i  j 
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przest. od piernikarz lub piernikarstwo[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Znał różne, stare piernikarskie tajemnice.
(1.1) Zgłębimy tajniki wiedzy piernikarskiej i samodzielnie upieczemy piernik tak, jak to robili przed 500 laty toruńscy mistrzowie. (z Internetu)
(1.1) Gospodarzem pokazu jest słynny mistrz piernikarski Bartłomiej, pomagają mu wiedźma korzenna i czeladnicy. (z Internetu)
składnia:
kolokacje:
(1.1) przemysł piernikarski • zakład/warsztat piernikarski • mistrz piernikarski
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. piernikarstwo, piernikarz, piernikarka, piernikarnia, piernikarzowa, piernikarzówna, piernikarczyk, piernik, pierniczek, pierniczysko, pierniczarz, pierniczarka, piernikalia
przym. piernikarzowy, piernikowy, pierniczkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „piernikarski” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV: P-Prożyszcze, Warszawa 1900–1927, s. 155.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.