pierniczarz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [pʲjɛrʲˈɲiʧ̑aʃ], AS: [pʹi ̯erʹńičaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. amator pierników[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pierniczarz pierniczarze dopełniacz pierniczarza pierniczarzy celownik pierniczarzowi pierniczarzom biernik pierniczarza pierniczarzy narzędnik pierniczarzem pierniczarzami miejscownik pierniczarzu pierniczarzach wołacz pierniczarzu pierniczarze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. piernikarstwo n, piernikarz m, piernikarka ż, piernikarzowa ż, piernikarzówna ż, piernikarczyk m, piernikarnia ż, piernik m, pierniczek ż, pierniczysko n, piernikalia ż, pierniczenie n, podpierniczenie n, podpierniczanie n, zapierniczenie n, zapierniczanie n, opierniczanie n, opierniczenie n, opiernicz m
- forma żeńska pierniczarka ż
- czas. pioerniczyć ndk., podpierniczać ndk., podpierniczyć dk., zapierniczać ndk., zapierniczyć dk., opierniczać ndk., opierniczyć dk.
- przym. piernikarzowy, piernikarski, piernikowy, pierniczkowy
- przysł. piernikowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. piernik[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- 1 2
Hasło „pierniczarz” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV: P-Prożyszcze, Warszawa 1900–1927, s. 155.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.