czeladnik (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ʧ̑ɛˈladʲɲik], AS: [čeladʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rzemieślnik po zakończonym etapie nauki i zweryfikowaniu kwalifikacji zawodowych przez specjalną komisję, pracujący pod nadzorem majstra
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik czeladnik czeladnicy dopełniacz czeladnika czeladników celownik czeladnikowi czeladnikom biernik czeladnika czeladników narzędnik czeladnikiem czeladnikami miejscownik czeladniku czeladnikach wołacz czeladniku czeladnicy - przykłady:
- (1.1) Po dwumiesięcznym stażu wreszcie otrzymałem dyplom czeladnika.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. czeladź ż, czeladnica ż, czeladka ż
- przym. czeladniczy, czeladny, czeladni
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. czeladź + -nik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) journeyman
- białoruski: (1.1) чаляднік m
- bułgarski: (1.1) калфа m
- esperanto: (1.1) submajstro
- francuski: (1.1) compagnon m
- hiszpański: (1.1) oficial m
- jidysz: (1.1) לערנייִנגל n (lernjingl)
- niemiecki: (1.1) Geselle m
- szwedzki: (1.1) gesäll w
- wilamowski: (1.1) gyzeł m
- włoski: (1.1) garzone m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.