upiec (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈupʲjɛʦ̑], AS: [upʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.i  j 
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) przygotować jakieś danie, piekąc je

czasownik zwrotny dokonany

(2.1) zostać upieczonym (1.1)
(2.2) przen. pozostać bez nieprzyjemnych konsekwencji
odmiana:
(1.1) koniugacja XI
przykłady:
(1.1) Babcia upiekła makowiec; pachnie w całym domu.
(2.2) Ten Tomek jak zawsze nie przygotował się do lekcji i znowu mu się upiekło, bo nauczycielka pytała innych.
składnia:
(1.1) upiec + B.
(2.2) upiec się + C. (komuś)
kolokacje:
(1.1) upiec ciasto / mięso / …
synonimy:
(2.2) ujść bezkarnie, ujść na sucho
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. piekarka ż, piec m, pieczeń ż, piekarz m, pieczywo n, piecyk mrz
czas. piec
przym. piekarski, pieczony
związki frazeologiczne:
(1.1) świeżo upieczonyupiec dwie pieczenie przy jednym ogniu • upiec własną pieczeń przy cudzym ogniu
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: piec
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.