konsekwencja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔ̃w̃sɛˈkfɛ̃nʦ̑ʲja], AS: [kõũ̯sekfẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) skutek czegoś, rezultat

(1.2) spójność działań, wytrwałość w robieniu czegoś

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konsekwencja	konsekwencje
dopełniacz	konsekwencji	konsekwencji / przest. konsekwencyj[1]
celownik	konsekwencji	konsekwencjom
biernik	konsekwencję	konsekwencje
narzędnik	konsekwencją	konsekwencjami
miejscownik	konsekwencji	konsekwencjach
wołacz	konsekwencjo	konsekwencje

przykłady:

(1.1) O konsekwencjach mowy nie było, były natomiast podziękowania^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.1) coś jest konsekwencją czegoś • nieuniknione / bezpośrednie / tragiczne / przykre / poważne konsekwencje • konsekwencje finansowe / społeczne / prawne / zdrowotne • ponosić konsekwencje czegoś • wyciągać konsekwencje wobec kogoś

(1.2) żelazna konsekwencja

synonimy:

(1.1) skutek, następstwo, efekt

(1.2) niezmienność, wytrwałość, uporczywość, metodyczność

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konsekwencjalizm mrz, konsekwencjonalizm mrz

przym. konsekwentny

przysł. konsekwentnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) consequence
• arabski: (1.1) عاقبة
• bułgarski: (1.1) консеквенция ż
• czeski: (1.1) důsledek m
• duński: (1.1) konsekvens w; (1.2) konsekvens w
• esperanto: (1.1) konsekvenco
• kataloński: (1.1) conseqüència ż
• rosyjski: (1.1) результат m, следствие n; (1.2) последовательность ż
• tybetański: (1.1) ཐལ་བ
• ukraiński: (1.1) наслідок m
• węgierski: (1.1) következmény, konzekvencia; (1.2) következetesség, konzekvencia
• wilamowski: (1.1) konsekwenca ż blp; (1.2) konsekwenc ż

źródła: