konsekwencjalizm (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌkɔ̃w̃sɛkfɛ̃nˈʦ̑ʲjalʲism̥], AS: [kõũ̯sekfẽncʹi ̯alʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.wygł.nazal.samogł.+n/m+szczelin.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) filoz. teoria etyczna, zgodnie z którą czyny należy oceniać po ich konsekwencjach; zob. też konsekwencjalizm w Wikipedii[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konsekwencja ż
przym. konsekwentny
przysł. konsekwentnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Popularna Encyklopedia, Wydawnictwo Olesiejuk, Ozarów Mazowiecki 2010, ISBN 978-83-7708-286-7, s. 352.
  2. 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.