ostentacyjny (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌɔstɛ̃ntaˈʦ̑ɨjnɨ], AS: [ostẽntacyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. robiony na pokaz, w sposób mający zwrócić czyjąś uwagę
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) książę widział matkę swoją wesoło rozmawiającą z ministrem i przekonywał się, że w ostentacyjny sposób nie patrzą w jego stronę, jakby mu chcieli okazać lekceważenie.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) demonstracyjny, manifestacyjny, na pokaz, paradny, wystawny
antonimy:
(1.1) dyskretny, skromny
hiperonimy:
(1.1) przesadny, wyrazisty
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ostentacja ż, ostentacyjność ż
przysł. ostentacyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bolesław Prus: Faraon
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.