odpust (język polski)

odpust (1.2) parafialny

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. w Kościele katolickim: darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy, które zostały odpuszczone co do winy; zob. też odpust w Wikipedii

(1.2) etn. kośc. uroczystość kościelna ku czci patrona danego kościoła połączona z kiermaszem bądź festynem; zob. też odpust parafialny w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	odpust	odpusty
dopełniacz	odpustu	odpustów
celownik	odpustowi	odpustom
biernik	odpust	odpusty
narzędnik	odpustem	odpustami
miejscownik	odpuście	odpustach
wołacz	odpuście	odpusty

przykłady:

(1.1) Podstawowe zasady dotyczące uzyskiwania odpustów zawarte są w prawie kanonicznym^[1].

(1.2) Na odpuście w Cieszynie kupiłem sobie korkowca.

składnia:

kolokacje:

(1.1) odpust cząstkowy / zupełny • sprzedaż odpustów • handel odpustami

(1.2) odpust parafialny • pójść na odpust • być na odpuście • wrócić z odpustu

synonimy:

(1.1) gw. (Górny Śląsk) rómel

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) łaska

(1.2) uroczystość

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. odpuszczenie n, odpuszczanie n, odpustność ż

zdrobn. odpuścik mrz

czas. odpuścić dk., odpuszczać ndk.

przym. odpustowy, odpustny

przysł. odpustowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. odpuścić

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) indulgence; (1.2) Parish festival, fair
• francuski: (1.1) indulgence ż
• łaciński: (1.1) indulgentia ż
• niemiecki: (1.1) Ablass m
• rosyjski: (1.1) индульгенция ż, отпущение (грехов) n
• rumuński: (1.1) otpust n
• wilamowski: (1.1) opyłyss m, opyłys m
• włoski: (1.1) indulgenza ż

źródła: