korkowiec (język polski)

korkowiec (1.2)

korkowiec (1.3)

wymowa:

IPA: [kɔrˈkɔvʲjɛʦ̑], AS: [korkovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy

(1.1) pistolet-zabawka do strzelania z korków

(1.2) bot. Phellodendron Rupr.^[1], rodzaj drzew z rodziny rutowatych

(1.3) zool. Alcyonium palmatum^[2], gatunek koralowca, koral korkowiec; zob. też koral korkowiec w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

(1.1) Spokój mieszkańcom zakłócała grupa wyrostków, którzy strzelali z petard i korkowców.

(1.2) Korkowce występują w Azji.

(1.3) Kolonie korkowców są w dotyku miękkie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) strzelać z korkowca

(1.2) korkowiec amurski

synonimy:

(1.3) koral korkowiec, dłoń topielca

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. korek m, korkowe n

czas. korkować, zakorkować

przym. korkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też korkowiec w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cork pistol; (1.2) cork tree
• niemiecki: (1.1) Korkenpistole ż; (1.2) Korkbaum m; (1.3) Tote Meerhand ż

źródła: