nomen (język łaciński)

wymowa:
nōmĕn
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) imię; nazwisko
(1.2) gram. imię
(1.3) wyraz, słowo[1]
odmiana:
(1.1-3) nomen, nominis (deklinacja III)
przykłady:
(1.1) Nomen mihi Ioannes est.Mam na imię Jan.
składnia:
kolokacje:
(1.1) nomine meow moim imieniu • in nomen Domini (advenire) → (przychodzić) w imię Pana (Pańskie) • nomen dare → zaciągnąć się (do wojska) • nomina solverespłacać długi
(1.2) nomen substantivumrzeczowniknomen adiectivumprzymiotniknomen propriumnazwa własna
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. nomino, nominito
rzecz. nomenclator m, nominatio ż
przysł. nominatim
związki frazeologiczne:
etymologia:
praindoeur. *(o)nomn̥imię[2]
uwagi:
zobacz też: Indeks:Łaciński - Słownictwo gramatyczne
źródła:
  1. Hasło „nomen” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 449.
  2. Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 34.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.