mocować (język polski)

oni mocują się (2.1) ze sobą
wymowa:
IPA: [mɔˈʦ̑ɔvaʨ̑], AS: [mocovać]
znaczenia:

czasownik

(1.1) przytwierdzać coś do czegoś[1]

czasownik zwrotny mocować się

(2.1) starać się pokonać kogoś w walce wręcz[2]
(2.2) robić coś z dużym wysiłkiem[2]
(2.3) walczyć, zmagać się z przeciwnościami, nie poddając się im[2]
(2.4) zmuszać się do czegoś, pokonując niechęć, obawę, wstyd itp.[2]
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
(2.1-4) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Na kiju osadzają skrzynię, a mocują do zwierzęcia, które ciągnie[3].
(2.2) Pani Grażyna promienieje, dzieciaki niemal skaczą z radości, a on zaczął się mocować z zakrętką od kompotu[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mocarny mos, mocowanie n, moc ż, mocarz m, umocowanie n, umocnienie n
czas. umocować, umocowywać
przym. mocny, mocarny
przysł. mocno
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „mocować” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 1 2 3 4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „mocować się” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Maciej Kuczyński, Atlantyda, wyspa ognia, 1967, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  4. Krystyna Berwińska, Con Amore, 1976, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.