mieć na końcu języka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈmʲjɛ̇ʨ̑ na‿ˈkɔ̃j̃nʦ̑u jɛ̃w̃ˈzɨka], AS: [mʹi ̯ėć na‿kõĩ ̯ncu i ̯ẽũ̯zyka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • rozs. artyk.• zestr. akc.• wym. warsz.• i → j 

​

znaczenia:

fraza czasownikowa

(1.1) wiedzieć, co się chce powiedzieć, ale w danej chwili to umknęło; mieć wrażenie, że za chwilę się to przypomni

(1.2) chcieć coś powiedzieć, ale powstrzymać się, zrezygnować w ostatniej chwili

odmiana:

(1.1-2) zob. mieć, „na końcu języka” nieodm.

przykłady:

(1.1) Ten jej nowy szef nazywa się… Mam to nazwisko na końcu języka.

(1.2) Ojcowie zdawali się namyślać, choć oboje mieli odpowiedź na końcu języka.^[1]

(1.2) Miał, jak to mówią, na końcu języka pytanie jakąby książkę trzeba kupić dla osoby chorej, dla bardzo chorej, ale widok modnie uczesanego subiekta był tak daleki od treści jego myślenia, że pytanie wydało mu się wprost śmieszne i niemożliwe.^[2]

składnia:

(1.1-2) mieć + B. (coś) + na końcu języka

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) have something on the tip of the tongue
• hiszpański: (1.1) tener algo en el pico de la lengua, tener algo en la punta de la lengua
• niemiecki: (1.1) auf der Zunge liegen; (1.2) auf der Zunge liegen
• nowogrecki: (1.1) το έχω στην άκρη της γλώσσας μου
• rosyjski: (1.1) вертеться на языке; (1.2) вертеться на языке
• włoski: (1.1) avere sulla punta della lingua

źródła: