kowadło (język polski)

kowadło (1.1)
wymowa:
IPA: [kɔˈvadwɔ], AS: [kovadu̯o]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) techn. ciężka, stalowa podstawa, na której kładzie się obrabiany przedmiot w trakcie kucia ręcznego; zob. też kowadło (narzędzie) w Wikipedii
(1.2) techn. część młota mechanicznego, w której kształtowany jest obrabiany przedmiot
(1.3) meteorol. dolna część chmury burzowej[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Kowal cisnął młot na kowadło.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) ambos
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kowal mos, kowalicha ż, kowalowa ż, kowanie n, Kowadło n
zdrobn. kowadełko n
czas. kować ndk.
przym. kowadłowy
związki frazeologiczne:
między młotem a kowadłem • spadło sadło na kowadło i potłukło sobie łeb
etymologia:
pol. kować + -dło[2]
uwagi:
zob. też kowadło w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. Danuta Buttler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa ogólnego. Terminologizacja wyrazów potocznych, „Poradnik Językowy” nr 2/1979, s. 63.
  2. Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 126.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.