konsonant (język polski)

wymowa:

​, IPA: [kɔ̃w̃ˈsɔ̃nãnt], AS: [kõũ̯sõnãnt], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. dźwięk języka mówionego powstający poprzez zablokowanie przepływu powietrza w aparacie mowy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konsonant	konsonanty
dopełniacz	konsonantu	konsonantów
celownik	konsonantowi	konsonantom
biernik	konsonant	konsonanty
narzędnik	konsonantem	konsonantami
miejscownik	konsonancie	konsonantach
wołacz	konsonancie	konsonanty

przykłady:

(1.1) Który z konsonantów występuje we wszystkich językach Kaukazu?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) spółgłoska

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) dźwięk

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konsonantyzacja ż, konsonantyzm mrz, konsonantyzowanie n

czas. konsonantyzować ndk., konsonantyzować się ndk., skonsonantyzować dk.

przym. konsonantyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. consonans

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) consonant
• bułgarski: (1.1) консонант m
• chorwacki: (1.1) konsonant m
• czeski: (1.1) konsonant m
• duński: (1.1) konsonant w
• norweski (bokmål): (1.1) konsonant m
• norweski (nynorsk): (1.1) konsonant
• słowacki: (1.1) konsonant m
• szwedzki: (1.1) konsonant w
• wepski: (1.1) konsonant
• włoski: (1.1) consonante ż

źródła:

konsonant (język chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

IPA: /konsǒnant/

podział przy przenoszeniu wyrazu: kon•so•nant

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) jęz. spółgłoska

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz chorwacki, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

konsonant (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) spółgłoska

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konsonant	konsonanty
dopełniacz	konsonantu	konsonantů
celownik	konsonantu	konsonantům
biernik	konsonant	konsonanty
wołacz	konsonante	konsonanty
miejscownik	konsonantu	konsonantech
narzędnik	konsonantem	konsonanty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

konsonant (język duński)

wymowa:

Dania: [kɔnso'nɑnˀt]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) spółgłoska

odmiana:

(1.1) en konsonant, konsonanten, konsonanter, konsonanterne

przykłady:

(1.1) Undersøgelser viser, at vokaler kan aflæses på munden med en sikkerhed på ca. 70% og konsonanter med en sikkerhed på ca. 30%. → Badania wykazują, że samogłoski można odczytać z ruchu warg z pewnością 70%, a spółgłoski z pewnością 30%.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) medlyd

antonimy:

(1.1) vokal, selvlyd

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

konsonant (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) spółgłoska

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. konsonanto

przym. konsonanta

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. consonans

uwagi:

źródła:

konsonant (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. spółgłoska

odmiana:

(1.1) en konsonant, konsonanten, konsonanter, konsonantene

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) vokal

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

konsonant (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) jęz. spółgłoska

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz norweski (nynorsk), kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

konsonant (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) jęz. spółgłoska^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) spoluhláska

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konsonantizmus m, konsonantnosť ż, konsonantizácia ż, konsonancia ż

przym. konsonantický, konsonantný, konsonančný

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

konsonant (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) gram. spółgłoska

odmiana:

(1.1) en konsonant, konsonanten, konsonanter, konsonanterna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) vokal

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

konsonant (język wepski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) jęz. spółgłoska

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz wepski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.